Inwentarz obejmuje zbiory rękopisów i rzadkich druków pochodzących sprzed 1820 roku, czyli do czasu, kiedy jezuici przybyli do Galicji i zaczęli tworzyć dokumenty archiwalne nowej Prowincji Galicyjskiej. Te najstarsze zbiory, uwzględnione w tym inwentarzu, można podzielić na następujące działy wynikające z ich proweniencji:

• Rękopisy przechowywane od 1820 roku najpierw przy urzędzie prowincjała, pochodzące głównie z Białorusi.
• Niektóre rękopisy osobiste sprzed 1820 roku, przywiezione przez jezuitów wypędzonych z Rosji do Galicji.
• Rękopisy biblioteczne, jakie otrzymali jezuici kolegium tarnopolskiego od władz austriackich, głównie ze zbiorów jezuitów wiedeńskich. W sumie rękopisów tych jest około 50.
• Dokumenty luźne dawnych kolegiów, dotyczące głównie Lwowa, Jarosławia, Krosna, Przemyśla i Sambora, które pochodziły z dawnego jezuickiego Archiwum Prowincji Małopolskiej we Lwowie.
• Kilkanaście rękopisów przywiezionych przez jezuitów w XIX wieku z kolegium w Śremie, w Wielkopolsce.
• Kilka cennych rękopisów, głównie proweniencji jezuickiej, od współczesnych historyków: od Władysława Górskiego – zbiór listów Kazimierza Mazurkiewicza, od Jana Marka Giżyckiego – kroniki dotyczące kolegium w Iłłukszcie, z biblioteki Konstantego Popiela z Czapli Wielkich – rękopisy należące wcześniej do klasztorów żeńskich.
• Zakupione przez ks. Stanisława Bednarskiego w antykwariatach cenne dla zakonu rękopisy. W ostatnim okresie znalazło się również w Archiwum kilkanaście tomów fotokopii i kserokopii rzadkich rękopisów z archiwów zagranicznych.