Książka dotyczy istotnych i bardzo interesujących aspektów pedagogiki resocjalizacyjnej. Ujęcie przedmiotowego zagadnienia readaptacji i reintegracji społecznej stanowi dziś szansę na szersze spojrzenie w kierunku kształtowania oddziaływań resocjalizacyjnych w środowisku życia ,a tym samym pozwoli budować nowe relacje społeczne  z innymi. Dążenie do inkluzji stanowi dziś warunek dojrzałości społecznej.

Szczególnym walorem publikacji staje się poza naukowymi teoriami ,efektywna resocjalizacja w środowiskach, które dziś wymaga globalnego spojrzenia na jednostkę w mikrosystemie lub stworzenie określonych sytuacji aby mogła do niego powrócić. Tu wyłania się w zamieszczonych  tekstach, indywidualność, motywacja, zaangażowanie, odpowiedzialność czy też wsparcie w trudnych sytuacjach jako predyktory warunkujące pozytywną reintegrację społeczną ,odnoszące się do wspólnoty narkomanów jak i osadzonych czy  byłych więźniów.

(z recenzji dr hab. Anny Kieszkowskiej)

Główną myślą w książce jest, iż to Człowiek winien być sensem wszelkiego myślenia i działania oraz to On winien determinować każde poczynania badawcze. Przecież to Człowiek, jako podmiot będący w centrum zainteresowań wielu dyscyplin naukowych, w tym pedagogiki, kreuje otaczający świat nadając mu różnorakie sensy i znaczenia. Niby to takie oczywiste, a jednak… To Człowiek w procesie resocjalizacji powinien być najważniejszy, od niego powinno się rozpoczynać wszystko i na nim kończyć.

(z recenzji dra hab. Sławomira Przybylińskiego, prof. UWM)