Autorka poddała analizie sprawy, które wniesiono do Sądu Grodzkiego w Krakowie w latach 1946–1950, dotyczące uznania za osoby zmarłe tych osób, które przebywały w obozie w Auschwitz-Birkenau lub w innych miejscach, a los ich pozostawał po wojnie nieznany. Problematyka instytucji uznania za zmarłego nie była jak dotąd badana w sposób, w jaki została ujęta w książce Sylwii Przewoźnik. W literaturze brak jest również kompleksowych opracowań na ten temat.

Niniejsza publikacja stanowi zatem nowatorskie spojrzenie na problematykę zaginięć ludności podczas II wojny światowej, ujętą nie tylko z teoretycznego punktu widzenia, także uwzględniając orzecznictwo Sądu Najwyższego, ale przede wszystkim z perspektywy konkretnych spraw zapisanych na kartach akt sądowych.

Dr hab. Izabela Lewandowska-Malec, prof. UJ

Książka uzupełnia istotny brak w literaturze powojennej historii prawa polskiego w badaniach nad instytucją prawną, jaką jest uznanie za zmarłego. Dotyczy ona zdarzeń mających miejsce bezpośrednio w czasie II wojny światowej, szczególnie Holokaustu ludności żydowskiej. Publikacja powinna zainteresować nie tylko historyków, a zwłaszcza historyków prawa, ale także naukowców innych specjalności, badaczy Holokaustu, dziejów wojskowości, migracji ludności, praw kobiet, badaczy prawa małżeńskiego czy spadkowego w perspektywie historycznej.

Dr hab. Zdzisław Zarzycki