Wspólnotowość. W poszukiwaniu spoiwa wspólnoty politycznej, to studium z zakresu filozofii politycznej. Autor podejmuje w nim refleksję nad tym, co określa się mianem spoiwa danej społeczności czy też jej wewnętrznej więzi, zaś w rozważaniach tego studium – więzi wspólnot politycznych przyjmujących postać zarówno państw, jak i bytów ponadpaństwowych, znajdujących jedno z ich możliwych ukonkretnień w proponowanej przez Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy formule wieloaspektowego związku państw europejskich.

Zamysłem niniejszego studium jest próba analizy i interpretacji oraz systematyzacji – według proponowanych przez autora kryteriów – wybranych koncepcji spoiwa wspólnot państwowych i ponadpaństwowych, obecnych w europejskiej myśli filozoficznej, a także zakładanych w kulturowych i politycznych projektach Europy.

W celu realizacji tego zamierzenia przedmiotem analiz i przemyśleń uczynił on – wybrane ze względu na ich istotne znaczenie dla uchwycenia treściowej wieloznaczności i złożoności tej koncepcji – europejskie i rodzime źródłowe teksty filozoficzne w tym zakresie. I tak, jeśli chodzi o szeroko rozumianą myśl europejską, są to rozważania nad wspólnotowością obecne w myśli Platona, Arystotelesa, Marka Tuliusza Cycerona, Tomasza z Akwinu, Niccolò Machiavellego, Thomasa Hobbesa, Johna Locke’a, Jeana-Jacques’a Rousseau, Immanuela Kanta, Alexisa de Tocqueville’a, Sørena Kierkegaarda i Jürgena Habermasa. Gdy idzie o polską myśl na temat wspólnotowości, wzięte zostały pod uwagę poglądy Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Piotra Skargi SJ, Hugona Kołłątaja, Maurycego Mochnackiego, Karola Libelta, Feliksa Konecznego, Leszka Kołakowskiego, Adama Chmielewskiego i Andrzeja Szahaja. Natomiast w tym, co dotyczy kulturowych i politycznych projektów zjednoczenia państw europejskich, przedmiotem analiz stały się wizje i projekty Roberta Schumana, Konwentu Mędrców Unii Europejskiej, Angeli Merkel i Jacques’a Chiraca oraz papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka.