TEKST

• plik tekstowy należy dostarczyć w formacie .DOCX, .DOC lub .RTF;
• w przypadku pracy zbiorowej wymagane jest ujednolicenie pracy i przekazanie w jednym pliku;
• cytaty umieszczamy w cudzysłowie i zawsze wskazujemy ich źródło;
• tytuły piszemy kursywą;
• przy przechodzeniu do następnej linii nie stosujemy klawiszy shift+enter;
• należy unikać wyróżnień, nie wyróżniamy tekstu przez podkreślenie;
• nie stosujemy ozdobników, przy wyliczeniach najlepiej używać półpauzy ze spacją;
• przypis – na końcu zdania – umieszczamy zawsze przed kropką;
• każdy artykuł w monografii powinien zawierać informację o afiliacji autora, streszczenie w języku obcym, bibliografię;
• zapis monografii i prac zbiorowych w bibliografii powinien zawierać informację o wydawcach

GRAFIKI

• ilustracje przeznaczone do publikacji powinny być dostarczone w postaci odrębnych plików, w formatach: TIF, JPG lub PSD, o rozdzielczości nie mniejszej niż 300 dpi przy planowanych wymiarach reprodukcji (realne wymiary w książce);
• wykresy należy wykonać w programach: Microsoft Excel, Corel Draw lub Word i zapisać z możliwością poddawania edycji (nie zapisywać jako obrazy);
• materiał ilustracyjny przygotowujemy w odcieniach szarości, wykresy na białym tle;
• tabele, wykresy, schematy, rysunki i zdjęcia podpisujemy i numerujemy;
• nie należy zamieszczać plików graficznych z Internetu.

 

PRZYPISY

Podczas sporządzania przypisów dopuszczalne są dwie opcje zapisu, ale należy w całej publikacji konsekwentnie stosować wybraną opcję.

PRZYPISY (opcja I)

Przypisy należy umieszczać u dołu strony. Zapis bibliograficzny w przypisie powinien składać się z następujących elementów oddzielanych przecinkiem:

• inicjał imienia i nazwisko autora,
• tytuł pracy (kursywą)
• miejsce i rok wydania
• strona

Przykład:
J. Charytański, Zmagania o kształt katechezy w Polsce, Kraków 2008, s. 120.

Prace zbiorowe (tzn. powyżej trzech autorów lub pod redakcją naukową) opisujemy jak w poniższym przykładzie:
Etyczny wymiar tożsamości kulturowej. Studia z antropologii społecznej, red. M. Flis, Kraków 2006, s. 163.

Przykład powołania się na rozdział w pracy zbiorowej:
J. Mirski, Dusza teatru, w: Wprowadzenie do nauki o teatrze, red. J. Degler, Wrocław 1976, s. 231.

W przypadku powoływania się na artykuły w czasopismach lub seriach naukowych należy podać:

• inicjał i nazwisko imienia autora
• tytuł artykułu (kursywą)
• tytuł czasopisma (w cudzysłowie)
• rok wydania
• numer zeszytu
• stronę

Przykład:
A. Kowal, Perspektywy integracji europejskiej, „Teraźniejszość i Przyszłość” 2003, nr 4, s. 24.

Jeśli wydawnictwa stosują inną numerację, podajemy sposób numerowania przyjęty przez wydawnictwo, np.:
S. Gajda, Nasz język powszedni, „Horyzonty Wychowania” 7/2008(14), s. 19.

Cytując artykuły zamieszczone w Internecie, należy podać pełny adres strony wraz z datą dostępu on-line (w nawiasie):

Przykład:
K. Samela, Choreoterapia. Praktyczne wykorzystanie artystycznych walorów tańca w rehabilitacji ludzi starszych, http://www.artefakt.info.pl/doc/Choreoterapia.doc (dostęp: 06.02.2010).
Vox Domini, http://www.voxdomini.com.pl (dostęp: 12.10.2010).

Tytuły dzieł obcojęzycznych i nazwy miejsca wydania podaje się w języku oryginału.

Do oznaczania numeru wydania, tomu, części itd. stosuje się liczby arabskie.

Uwaga:

Jeśli autor powołuje się na pracę już wcześniej opisywaną w przypisie, to jej miejsce i rok wydania należy zastąpić skrótem dz. cyt. Zawsze jednak w takim przypisie musi pojawić się autor i tytuł (nie należy stosować skrótu dz. cyt. zaraz po nazwisku).

PRZYPISY (opcja II)

Można przygotować monografię, stosując w tekście tzw. przypisy harwardzkie czy inaczej system „autor – rok”. System ten wymaga każdorazowo po odwołaniu się do jakiejś publikacji podania w nawiasie nazwiska autora i roku wydania jego pracy. Stosujemy nawias okrągły. Między nazwiskiem i rokiem nie dajemy żadnego znaku interpunkcyjnego, natomiast po roku, a przed numerem strony stawiamy dwukropek.

(Kowalski 1984: 72)

Dane bibliograficzne kilku omawianych na raz publikacji oddzielamy średnikami i szeregujemy chronologicznie, a nie alfabetycznie, np.

(Nowak 2000; Malinowski 2001; Kowalski 2009)

Wyjątek: gdy powołujemy się na prace kilku autorów z różnych lat, wówczas aby uniknąć konieczności powtarzania nazwiska, szeregujemy prace chronologicznie w obrębie jednego nazwiska, np.:

(Malinowski 1999, 2001; Nowak 2000, 2005)

BIBLIOGRAFIA

Zapis monografii i prac zbiorowych w bibliografii powinien zawierać WYDAWNICTWA

(UWAGA! w przypadku braku wydawnictw w bibliografii Wydawnictwo odsyła książkę do autora lub redaktora naukowego w celu uzupełnienia).

ZAPIS BIBLIOGRAFICZNY PRZY WYBORZE I OPCJI PRZYPISÓW

Przykład:

Arystoteles, Konstytucja ateńska, w: Pisma wybrane, tłum. L. Piotrowicz, PWN, Warszawa 1956.

Bartmiński J., Wprowadzenie, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wiedza o Kulturze, Wrocław 1993.

Czaja-Chudyba I., Możliwości i ograniczenia wielorakiego wspierania inteligencji dziecka – koncepcja Howarda Gardnera w praktyce szkolnej, w: Dylematy edukacji artystycznej, t. 1, red. W. Limonit, K. Nielek-Zawadzka, Wydawnictwo AP, Kraków 2005.

Langacker R., Wykłady z gramatyki kognitywnej, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2001.

ZAPIS BIBLIOGRAFICZNY PRZY WYBORZE II OPCJI PRZYPISÓW

Arystoteles. (1956). Konstytucja ateńska, w: Pisma wybrane, tłum. L. Piotrowicz, Warszawa: PWN.

Bartmiński J. (1993). Wprowadzenie, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław: Wiedza o Kulturze.

Czaja-Chudyba I. (2005). Możliwości i ograniczenia wielorakiego wspierania inteligencji dziecka – koncepcja Howarda Gardnera w praktyce szkolnej, w: Dylematy edukacji artystycznej, t. 1, red. W. Limonit, K. Nielek-Zawadzka, Kraków: Wydawnictwo AP.

Langacker R. (2001). Wykłady z gramatyki kognitywnej, Lublin: Wydawnictwo UMCS.

W tym zapisie wszystkie pozycje bibliograficzne należy szeregować alfabetycznie według nazwiska autorów, a prace jednego autora według dat wydania, od najstarszych do najmłodszych, jeśli jakieś pozycje jednego autora są wydane w tym samym roku dokładamy oznaczenie literowe, np.

Zdybicka Z. (1979). Koncepcje wartości religijnej (sacrum), „Roczniki Filozoficzne”, t. 27, z. 2, s. 71-85.

Zdybicka Z. (1992a). Człowiek i religia. Zarys filozofii religii, Lublin: Wydawnictwo KUL.

Zdybicka Z. (1992b). Religia i religioznawstwo, Lublin: Wydawnictwo KUL.

Zdybicka Z. (2000). Czym jest i dlaczego istnieje religia, w: Religia w świecie współczesnym. Zarys problematyki religiologicznej, red. H. Zimoń, Lublin: Wydawnictwo KUL, s. 53-62.

Ważniejsze skróty stosowane w zapisie bibliograficznym:
t. - tom
r. – rocznik
nr – numer
cz. – część
wyd. – wydanie
vol. – wolumin
z. – zeszyt
s. – strona
red. – redaktor naukowy
w: - zamieszczono w:
por. - porównaj
tamże