Publikacja wieloautorska, oczywiście daleka od wyczerpania złożoności i wieloaspektowości podejmowanej tematyki, zawiera różnorodne wątki lokujące się w orbicie tytułowej, interdyscyplinarnej „technopolityki”. Odnosi się zarówno do rozważań teoretycznych, których wspólnym mianownikiem jest wzajemna relacja między światem polityki, technologii i mediów, jak i do konkretnych ustaleń empirycznych, które dają wyraz dynamice rzeczywistości społecznej, obfitującej w nieustannie nowe fenomeny, czekające na wyjaśnienie i zrozumienie.

Autorzy zamieszczonych w niniejszym tomie tekstów w zastanawiają się nad wybranymi problemami zależności pomiędzy nowymi mediami a polityką. Paradoks „technopolityki” polega na tym, że z jednej strony rewolucja technologiczna i medialna daje niemal nieograniczone możliwości upowszechniania się idei demokracji bezpośredniej, a z drugiej – przynosi pewne zagrożenia, których ograniczanie również jest zapośredniczone w efektach pancyfryzacji. Ten aktualnie zacieśniający się splot polityki i technologii wymaga pogłębionego namysłu, którego wynikiem jest oddawana do rąk Czytelnika publikacja.

Książka jest kierowana nie tylko do środowiska akademickiego, polityków i wyborców, lecz do wszystkich uczestników świata polityki i użytkowników nowych technologii medialnych.